Ógeðslega helvítis blögg ógeð. Annaðhvort er andskotans hommatittirnir þartna niðri hjá Símanum eitthvað að klikka á ADSL servernum sínum eða andskotans blogger serverinn er að klikka. Allavega var jeg búinn að skrifa í allmargar mínótur, þrjátíu fjörtíu línur eða svo þegar jeg ýtti samsviskusamlega á "Post and Puplish" þegar helvítis ógeðið klikkaði. Nenni varla að skrifa það sem jeg skrifaði áður þannig jeg fer bara stutt yfir þetta. Bulletproof Monk er ágæt mynd miðað við slagsmála-drama-gamanmynd með Hong Kong áhrifum. Svo borðaði jeg pitsu frá kapítalistadjöflum á föstudaginn. Þær brögðuðust ágætlega þrátt fyrir að vera gefnar í miður góðum tilgangi.

Endaði víst ekki seinasta póst, en geri það nú. Bless. Næst tek jeg fyrir tískusveiflur í stjórnmálaskoðunum og ef til vill meira. Er að fara að skella mér enn og aftur í kvikmyndahús að sjá myndina Bullet Proof Monk. Jeg veit vel að þetta er rusl af kvikmynd, en jeg fæ Ma afslátt á miðvikudögum.

Jæja, enn annar dagur. Þónokkrir slíkir síðan jeg vélritaði seinast inn á þessa síðu. En allavega. Séð nokkrar kvikmyndir núna upp á síðkastið. Það hefur hjálpað mér að komast að þeirri niðurstöðu að jeg fer allt of mikið í kvikmyndahús. En jæja, ein þessara mynda er Dreamcatcher. Bjóst við leiðinlegri drauga mynd en hefði þó aldrei getað búist við svona lélegri mynd. Fyrstu mínóturnar voru ásættanlegar. Hópur vina sem höfðu yfirnáttúrulega krafta sem þeim áskotnaðist hjá þroskaheftum vini þeirra Dudley. Allt í lagi með það þangað til þeir fóru í reisu í fjallakofa sem þeir áttu. Fyrst hittu þeir fyrir einhvern gaur sem blés út og prumpaði og ropaði í gríð og erg. Það er týpískt fyrir Stephen King að flétta þannig aulahúmor inn í sínar þegar leiðinlegu bækur. Svo fékk maður loksins nóg þegar geimskrímsli, sem litu út eins og klipptar úr lélegum vísindaskáldsögum fyrir 10-15 árum, byrjuðu að koma útúr blóðugum rössum á fólki og því um líkt. Svo var fléttað inn meiri húmor, brjáluðum svertingja og fleirum lélegum hugmyndum þar til maður var gráti nær yfir því hvernig listformi kvikmyndagerðar hefur verið misþyrmt.
Svo nokkru seinna fór jeg á myndina X-men 2. Lítið hægt að kvarta yfir þeirri mynd þar sem maður vissi greinilega hvað maður var að ana út í þegar miðinn var keyptur. Einnig hafði jeg gaman að Marvel teiknimyndasögublöðum þegar jeg var yngri þannig þetta var ekkert nema forvitnilegt.
Svo er annað mál sem mikið hefur verið í fréttum nú upp á síðkastið, kosningar. Jeg er ekki viss um að mig langi mikið að fara að drulla yfir einn eða annan flokk eða lýsa skoðunum mínum á þeim. ÞAð eina sem jeg get sagt er að auglýsingar og atkvæða kaup margra þessara flokka vekja upp viðbjóð hjá mér. T.d. Auglýsir samfylkingin sig sem flokk með konu í farabroddi, líklega til að fiska atkvæði út á það. Einnig reyna þeir að fiska atkvæði út á að berjast á móti hugmyndinni um samræmd próf í framhaldsskólum. Svo ekki sé nefnt að þeri vilja lækka aldurstakmark til kaupa á léttvíni og léttu áfengi niður í átján ár. Jeg er undir tvítugt, jeg drekk, en það þýðir ekki að jeg kjósi flokk eingöngu vegna þess að þeir leyfi mér að kaupa áfengi. Jeg er satt skal segja á móti lækkunar aldurstakmarksins. En jæja, jeg gerði víst það sem jeg ætlaði mér ekki að gera, drulla yfir flokk.